Kontynuując naszą podróż po Kulinarnym Szlaku Podkarpackie Smaki, trafiliśmy do dobrze znanego nam Krosna. Czekała tu na nas niezwykła podróż kulinarna. Zasmakowaliśmy w wyjątkowych, hipnotyzujących deserach, w menu znalazły się niezwykłe żeberka, a także tatar i półgęsek. Do Krosna powracamy co jakiś czas, jednak widać, że miejsc z dobrą kuchnią wciąż przybywa. W Krośnie, jak i okolicy nie brakuje również atrakcji podróżniczych.
Pierwszym miejscem, które chcielibyśmy Wam przybliżyć jest krośnieńska restauracja Wino&Talerzyki działająca od października br. Jedzenie podawane jest tutaj na talerzykach w porcjach, które nie pozwolą na przejedzenie (mniej więcej połowa standardowej porcji). Jest to jedyne takie miejsce w Krośnie.
Wszystko bardzo ładnie podane, eleganckie, bardzo smaczne, z idealnym doborem wysokiej jakości win regionalnych. Dania serwowane w restauracji oparte są na lokalnych produktach podkarpackich. W restauracji obowiązuje zmienne menu, pozwalające na wybór dowolnych zimnych, ciepłych oraz deserowych talerzyków. Dania, które nam zaserwowano były naprawdę dobre, jednak tym co pozostanie w naszej pamięci okazał się deser – ganache z ciemnej czekolady z pomarańczą i bezą. Był dokładnie taki jak lubimy – czekoladowy, ale nie za słodki. Intensywny, ale jednocześnie lekki.
Miejsce godne uwagi, ciekawe, pasujące do spotkań przy naprawdę dobrym winie. Będąc w Krośnie na pewno wrócimy do Talerzyków i serwowanego tam wina z podkarpackiej winnicy Sztukówka.
Trafiliśmy także do restauracji Stare Krosno. Zaserwowano nam wyśmienite żeberka w miodzie, które rozpływały się w ustach.
Do tego podano nam wyjątkową krośnieńską chrzanówkę na popitkę. A wszystko to w niesamowitym wnętrzu XV w. kamienicy w samym sercu Krosna. Idealne miejsce na spotkanie ze znajomymi przy dobrym starokrośnieńskim piwie i przy bardzo dobrym jedzeniu.
Następnym miejscem, o którym chcemy Wam opowiedzieć jest restauracja Naftaya. Zaserwowano tu wyśmienite dania, które przypadły nam do gustu. Naftaya zachwyca również eleganckim, gustownym wnętrzem, które skryte jest w murach niezbyt atrakcyjnego z zewnątrz hotelu.
Idealne miejsce na romantyczną kolację. Naftaya jest restauracją, w której smakowało nam wszystko. To było prawdziwe kulinarne uniesienie, a każdy talerz, który lądował na stoliku wzbudzał nasz zachwyt. Żadne słowa nie oddadzą tego, co czuliśmy smakując krem z kapusty z rydzami i półgęskiem czy też jelenia z krupniokiem, buraczkami, miodem i puree kasztanowym.
Sposób, w jaki przygotowywane są potrawy zdecydowanie może zbierać pochwały. Oryginalnie podany mus z białej czekolady z z ciastem cygaretkowym w kopule ze szklistego cukru również pozostanie w naszej pamięci.
Restauracja w Pałacu Polanka jest ostatnim miejscem na kulinarnej mapie Krosna, którą poznaliśmy.
Na początku opowiemy Wam trochę o historii Pałacu, w którym aktualnie mieści się hotel. Jego historia nierozerwalnie łączy się z istnieniem wsi Polanka (pierwsze wzmianki pochodzą z XIV w.). Plany z końca XVIII w. zawierają wyraźnie zaznaczony czworobok, mogący być prawdopodobnie ówczesnym dworkiem. W 1808 r. wzniesiono tam murowany, piętrowy dwór. Wyglądem nie przypominał on typowego polskiego dworku, ale za to był przestronny i wygodny. W późniejszym czasie wokół dworu założono rozległy park krajobrazowy. Zasadzono w nim wiele ciekawych i nietypowych gatunków drzew i krzewów. Nieopodal znajdował się sporych rozmiarów staw, kształtem przypominający serpentynę. Polanki nie ominęły niestety tragiczne wydarzenia Rabacji Galicyjskiej. W 1846 r. miejscowi chłopi napadli na posiadłość Tytusa Trzecieskiego (ówczesnego właściciela). W wyniku tego zdarzenia dwór został poważnie zniszczony. w 1854 r. Ignacy Łukasiewicz wraz z wspomnianym wcześniej właścicielem dworku Tytusem Trzecieskim i przedsiębiorcą Karolem Klobassą utworzyli tam pierwszą na świecie spółkę, która miała na celu poszukiwanie i wydobywanie ropy naftowej.
Dania, które nam serwowano były smaczne, cudownie podane. Możecie tu zjeść między innymi cielęcinę serwowaną z gołąbkiem z kaszą gryczaną z grzybami, karmelizowaną marchewką z selerem naciowym i jałowcowym sosem z delikatną nutą czekolady, a także krewetki na sosie pomidorowym z mango z chili i grzanką z oliwą.
Niewątpliwie wrócimy na kusząco lekką kremówkę, która okazała się strzałem w 10-tkę. Idealnie lekkie ciasto francuskie z wyjątkowo delikatnym kremem w niczym nie przypominało koszmarnie ciężkich budyniowych kremówek, które z chwilą wbicia widelca w ciastko, rozpłaszczały się, a posypany cukier puder lądował wszędzie wokół.
Już nie mogę doczekać się następnej wizyty w Polance przy wspaniałej aromatycznej kawie i kusząco lekkiej kremówce. W naszej pamięci pozostanie również wyśmienity krem pomidorowy z lodami o smaku sera gorgonzola.
Każda z wymienionych restauracji zaskakuje, do każdej chętnie wrócimy, zwłaszcza, że Podkarpacie podoba nam się nie tylko ze względu na bogatą i zaskakującą kuchnię. Jeśli zastanawiacie się czy warto odwiedzić Krosno, podpowiemy Wam, że zdecydowanie warto! Zachęcamy do odwiedzenia naszego wcześniejszego wpisu, w którym znajdziecie krośnieńskie zabytki. Oprócz tego koniecznie zobaczcie położone niecałe 10 km od Krosna ruiny Zamku Kamieniec w Odrzykoniu oraz zlokalizowany nieopodal Rezerwat Przyrody Prządki.
Rezerwat Przyrody Prządki, to idealne miejsce dla osób, które doceniają piękno przyrody i nie mają zbyt dużo czasu wolnego. Utworzony został w 1957 r. i obejmuje teren leżący w gminie Korczyna. Położony jest w obrębie Czarnorzecko – Strzyżowskiego Parku Krajobrazowego. Obszar chroniony zajmuje 13,63 ha.
W Prządkach znajduje się zespół ostańców skalnych (skały te sięgają nawet ponad 20 m), zbudowanych z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, który pod wpływem erozji stworzył swoje oryginalne kształty. Podobno nazwa rezerwatu wywodzi się z legendy, wg której, okoliczne dziewczęta przędły len w dni świąteczne, za co zostały ukarane i przemieniły się w skały.
Pierwsze wzmianki na temat zamku pochodzą z 1348 r. Kamieniec był wtedy warownią obronną, wybudowaną na skalnym wzgórzu, skąd rozpościerał się dobry widok na okolicę.
Rola Kamieńca jako warowni i punktu strategicznego skończyła się w pierwszej połowie XVII w. Podczas potopu szwedzkiego zamek poważnie ucierpiał, a w 1786 r popadł w ruinę. Aleksander Fredro w „Zemście” opisał Kamieniec. Pomysł utworu zrodził się w 1829 r., gdy hrabia Aleksander Fredro dzięki małżeństwu z Zofią Jabłonowską, został właścicielem zamku odrzykońskiego.
Przeglądając archiwalia swego majątku, natrafił na akta procesowe właścicieli zamku z pierwszej połowy XVII w. Wynikało z nich, że Piotr Firlej i Jan Skotnicki toczyli ze sobą wieloletni spór, któremu kres położył dopiero ślub zawarty w 1630 r. przez wojewodzica Mikołaja Firleja z kasztelanką Zofią Skotnicką.
Na terenie ruin zamkowych usytuowane jest Muzeum Zamkowe, Sala tortur, Pracownia Ceramiki Zamkowej.
Jadąc na Podkarpacie możecie mieć pewność, że nie tylko dobrze zjecie, ale również w waszej pamięci pozostaną piękne obrazy krajobrazu i architektury. My planujemy wrócić do Prządek, ponieważ nie mieliśmy jeszcze okazji zwiedzić całego rezerwatu. W dodatku w Krośnie czeka tyle smakowitych potraw, którymi znów chętnie będziemy się zajadać. My jeszcze raz dziękujemy Stowarzyszeniu Pro Carpathia a zwłaszcza Krzysztofowi, który z tak ogromną pasją promuje to, co najpyszniejsze na Podkarpaciu oraz Urzędowi Marszałkowskiemu Województwa Podkarpackiego za niezwykłą kulinarną podróż z wyjątkowymi ludźmi, których poznaliśmy podczas naszego wyjazdu studyjnego. Kamila, Magda, Diana, Renata, Basia, Ewa, Agnieszka, Michał – słodko Was pozdrawiamy!
Podróże Słodkim Szlakiem 
2 Comments