Pieniny z dzieckiem – spacer Wąwozem Homole

Złota, słoneczna jesień najpiękniej wygląda w górach, z daleka od miejskiego zgiełku i codziennych spraw. W tym roku postanowiliśmy poszukać jej w Jaworkach. To właśnie tu znajduje się przepiękny Wąwóz Homole, uznawany za jedną z najpiękniejszych atrakcji Pienin. W dodatku jest idealną miejscówką na spacer z dzieckiem.

Dojeżdżając do Szczawnicy okazało się, że prognoza pogody zrobiła nam lekkiego psikusa – zamiast słońca, zastaliśmy całkowite zachmurzenie i deszcz. Mimo to postanowiliśmy pospacerować z naszym Juniorem – w końcu z cukru żadne z nas nie jest. Pamiętajmy jednak, że wąwozu z wózkiem nie zwiedzimy. Mając maluszka najlepiej wziąć ze sobą chustę lub nosidło. Rezerwat Wąwóz Homole utworzony został w 1963 r. w celu ochrony krajobrazu oraz przyrody ożywionej i nieożywionej.

Samochód zaparkowaliśmy w Jaworkach na parkingu „Pod Homolami”. 

Tuż obok znajduje się wejście do rezerwatu przyrody „Wąwóz Homole”. Przez wąwóz prowadzi zielony szlak, który wiedzie przez Rezerwat Wysokie Skałki oraz najwyższy szczyt Pienin – Wysoką.

Rezerwat jest idealnym miejscem na spacer z dziećmi, ale nie tylko. Imponujące formacje skalne wspaniale kontrastują na tle przyrody ożywionej – w naszym przypadku wciąż nie brakowało zieleni, na szczęście nie zabrakło też czerwieni, pomarańczu i wszelakich odcieni złota. Sam Wąwóz Homole liczy 800 m długości.

Nie zapowiadało się na poprawę pogody, mimo to już od początku trasy widoki nas zachwyciły. Znaczna część trasy biegnie wzdłuż potoku Kamionka, w którego korycie znajdują się olbrzymie głazy. Wysokie nawet na 120 m skały wapienne pobudzają wyobraźnię o tym jak potężna jest natura i ile w ciągu tysięcy lat potrafiła zdziałać.

Kamionka wraz ze wszystkimi mostkami i spływającymi kaskadami wody i otaczającą przyrodą wygląda magicznie. Trochę mniej magiczne było śliskie błoto – odradzamy więc ubieranie zwykłych trampek – zwłaszcza w deszczową pogodę. Oczywiście dzięki mostkom i zainstalowanym schodom trasa pozwala na spokojne przejście całego wąwozu.

Po przekroczeniu ostatnich schodów dotarliśmy do Doliny Dubantowskiej, na której znajdują się tzw. Kamienne Księgi stanowiące płaskie skały naturalnie ułożone w kształcie otwartej książki.

Z kamiennymi księgami związana jest ciekawa legenda,wg której w skałach zapisane są losy wszystkich ludzi na świecie. Zaszyfrowane pismo odczytał wyłącznie stary pop z Wielkiego Lipnika, jednak Bóg odebrał mu mowę, żeby ludzie nie mogli poznać swoich losów.

Ścieżką z kamieni podeszliśmy w górę do końca wąwozu. Na rozdrożu dróg skręciliśmy w lewo, kierując się do szałasu Bukowinki. Można także skręcić w prawo i iść dalej w stronę Wysokiej.

Szałas Bukowinki znajduje się przy górnej stacji kolejki krzesełkowej Homole (północny stok Bukowinek). Już z daleka, pomimo mglistej pogody widoki były zachwycające. Przy dobrej widoczności można podziwiać stąd panoramy Małych Pienin, Beskidu Sądeckiego z Radziejową (1262 m n.p.m.). Zobaczyć tu można także pasmo Gorców z Lubaniem (1225 m n.p.m.).

Przed szałasem znajduje się spory taras widokowy z ławkami oraz huśtawkami. W szałasie zamówić można ciepłe posiłki, dania regionalne oraz różnego rodzaju napoje. Aktualnie w czasach paranoi covidowej szałas serwuje proste posiłki na wynos – zapiekanki, burgery, frytki. Obok znajduje się też sklepik z pamiątkami.

Stąd można skierować się do Jaworek, skorzystać z kolejki krzesełkowej lub wrócić przez Wąwóz Homole tą samą drogą.

Wycieczka zajęła nam ok. 3 godziny, z przerwą na karmienie Juniora, zjedzenie obiadu i obejrzenie widoków pod szałasem Bukowinki. Mamy wrażenie, że Juniorowi podobało się tu co najmniej tak samo jak nam. Podobno Homole o każdej porze roku zaskakują i zachwycają.